وقتی یک کودک از شیر مادر تغذیه می کند یعنی مادری تصمیم گرفته که شیره ی جان خود را به فرزندش بدهد و کودک دلبندش از فواید شگفت انگیز شیر مادر بهره مند شود.
سفر شیردهی برای هر مادر و فرزندی متفاوت است، برخی از کودکان دو هفته شیر مادر می خورند و برخی دیگر دو سال!
مسیر شیردهی با سختی ها و آسانی هایی همراه است اما پس از مدت زمان مشخصی باید تصمیم بگیرید تا کودک خود را از شیر بگیرید.
برخی از کودکان خود خواسته از یک سن خاصی به بعد از خوردن شیر مادر امتناع می کنند، اما برخی از کودکان دوست دارند تا بی نهایت از شیر مادر تغذیه کنند!!
خانم ها معمولا برای از شیر گرفتن کودک ترفندهای مختلفی را امتحان می کنند تا موفق شوند کودک را از سینه مادر دور کنند.
اگر شما تصمیم گرفته اید تا کودک خود را از شیر مادر بگیرید با شمیم بی بی همراه باشید تا شما را با راهکارهای از شیر گرفتن کودک آشنا کنیم.
چه سنی کودک را از شیر بگیریم؟
کشورهای مختلف، زمان متفاوتی را برای از شیر گرفتن کودک اعلام می کنند و نظرات متفاوتی را در این زمینه ارائه می دهند.
اما طبق یک دستورالعمل جهانی شیر مادر تا سن 6 ماه برای کودک ضروری است و به عنوان یک آنتی بادی عمل کرده و بدن کودک را در مقابل انواع بیماری ها واکسینه می کند.
حتی گفته شده است که کودک تا سن 6 ماهگی به هیچ ماده ی غذایی دیگری غیر از شیر مادر نیاز ندارد.
اما مادرانی که از شیر کافی برخوردار نیستند باید طبق تجویز پزشک شیر خشک مناسبی برای کودک خریداری کرده و جایگزین شیر مادر کنند.
از سن 6 ماهگی غذای کمکی برای کودک لازم است تا او را به خوردن انواع غذاها ترغیب کند و مواد غذایی مورد نیاز بدن کودک را تامین نماید.
برای اینکه کودک طعم مواد غذایی را بچشد و سریعتر بتواند با ظروف غذا خوری آشنا شود می توانید از سرلاک خوری، توری میوه خوری، لیوان آموزشی و … در سنین 6 ماه به بالا استفاده نمایید.
متخصصان پزشکی آمریکا شیردهی تا پایان یکسال را ضروری اعلام کرده است.
سازمان جهانی بهداشت نیز به شیردهی تا پایان سن دو سال سفارش کرده است.
در ایران نیز توصیه می شود که تا سن 6 ماهگی کودک تنها از شیر مادر یا شیر خشک تغذیه کند و پس از این سن غذاهای کمکی شروع شود و تا پایان سن 2 سال تداوم در شیردهی ادامه داشته باشد.
استفاده از شیر پاستوریزه گاو را پیش از سن یکسالگی برای کودک شروع نکنید و سعی کنید حتما کودک تا سن یکسالگی فقط از شیر خشک یا شیر مادر به همراه غذای کمکی تغذیه نماید.
از شیر گرفتن کودک بستگی به شرایط مادر و کودک دارد و نباید با اجبار انجام شود.
بهترین زمان برای از شیر گرفتن کودک بصورت قطعی بعد از پایان سن 2 سال می باشد.
راهکارهای از شیر گرفتن کودک:
در گذشته مادرها برای اینکه فرزندان خود را از شیر بگیرند از روش های سنتی استفاده می کنند که امروز چندان مرسوم نیست.
مادرهای قدیم به سینه های خود فلفل و زردچوبه می زدند تا به دلیل طعم تلخ و تندی که این ادویه جات دارند کودک از خود شیر مادر صرفه نظر کند یا اینکه سینه خود را رنگ می کردند تا کودک بترسد و دیگر شیر مادر را نخورد!!
روش های قدیمی امروزه دیگر عملی نیست و می تواند موجب استرس و بحران روحی برای کودک شود، با روش های گفته در زیر پیش بروید و با آرامش کودکتان را از شیر بگیرید.
آرامش و صبر و حوصله:
زمان مناسبی را برای از شیر گرفتن کودک انتخاب کنید.
در بازه ی زمانی که می خواهید کودک را از شیر بگیرید باید آرامش داشته باشید و زمان مناسبی را انتخاب کنید که تنش نداشته باشید.
تنش و استرس شما می تواند بر روی وضعیت روحی کودکتان تاثیرات منفی داشته باشد.
اگر مدت کوتاهی صبور باشید می توانید موفق شوید و کودکتان را از شیر بگیرید.
به تعویق انداختن زمان شیردهی:
اگر کودک شما وقت و بی وقت و در شرایط های مکانی و زمانی مختلف درخواست شیر می کند، به او بگویید که فعلا نمی توانید به او شیر بدهید و زمان شیردهی را به فرصتی دیگر موکول کنید.
با این کار کودک تا اندازه ای شیر خوردن را فراموش می کند و در بسیاری اوقات برای اینکه سیر شود، غذاهای کمکی را به خوردن شیر مادر ترجیح می دهد.
به تدریج شیردهی را قطع کنید.
از شیر گرفتن کودک را به یکباره انجام ندهید، زیرا علاوه بر آسیب های روحی کودک، می تواند موجب عوارض جسمی همچون ورم پستان برای مادر شود.
هر بار یک وعده ی تغذیه با شیر را حذف کنید تا کودک به تدریج از شیر مادر دور شود.
در ابتدا، تغذیه زمان خواب کودک با شیر مادر را حذف کنید، سپس وعده های بین روز، صبحگاه و در پایان شب را حذف نمایید.
کودک را نوازش کنید.
وقتی کودک شیر می خورد در آغوش مادر احساس امنیت و آرامش می کند.
از شیر گرفتن کودک بصورت یکباره می تواند موجب خلا روحی کودک شود.
برای اینکه کودکتان از نظر روحی دچار آسیب دیدگی نشود، روزانه چندین بار او را در آغوش بگیرید و نوازشش کنید.
کاهش استرس و اضطراب کودک:
با برنامه جلو بروید و کودک را به یکباره از شیر نگیرید تا خودتان و فرزندتان دچار آسیب روحی شوید.
هر زمان که اوضاع روحیتان مناسب است و آرامش دارید می توانید به تدریج برای از شیر گرفتن کودک اقدام کنید.
به کودک خود اطمینان بدهید که از شیر گرفتن به نفع اوست و شما همواره او را دوست خواهید داشت و تا حد امکان محیط آرامش بخشی را برای او ایجاد کنید.
مصرف شیردوش:
هر چقدر کودک بیشتر شیر بخورد و به سینه های مادر بیشتر مک بزند، میزان شیر تولید شده در پستان های مادر بیشتر می شود.
اگر فرزند شما شیر کمتری بخورد، سینه های شما در ابتدا متورم می شود زیرا شیر بیشتری در سینه ها تولید شده و کودکی نیست تا آن را بخورد!
برای کاهش درد سینه های مادر می توانید از شیردوش استفاد کنید و شیردوشیده را در یک لیوان یا شیشه شیر بریزید و در وعده ی غذایی بعدی کودک از این شیر استفاده کنید تا کم کم کودک از سینه مادر دور شود.
تهیه غذاهای خوشمزه:
سعی کنید وقت و انرژی بیشتری صرف کنید و غذاهای خوشمزه ای برای کودک خود تهیه کنید که دوست دارد.
تا حد امکان کودک را با خوراکی های متنوع سرگرم کنید تا سیر شود و احساس نیاز به شیر خوردن پیدا نکند.
اگر فرزند شما بد غذاست و هر غذایی را نمی خورد و نگران هستید که بدن کودک ضعیف شود می توانید با پزشک اطفال مشورت نمایید تا در صورت لزوم مصرف مکمل های غذایی و ویتامین D را برای او تجویز کند.
سرگرم کردن کودک:
بیشتر تایم خود را به بازی کردن و سرگرم کردن کودک اختصاص دهید.
برای فرزند خود کتاب بخوانید، با او بازی کنید، او را به گردش و تفریح ببرید و برای او موسیقی پخش کنید.
کمک گرفتن از دیگران:
از افراد بزرگتر که تجربه بزرگ کردن چندین بچه را دارند کمک بگیرید و از شخص دیگری همچون مادربزرگ های کودک بخواهید تا به شما کمک کنند تا بتوانید در مسیر از شیر گرفتن کودک موفق عمل کنید.
عوارض از شیر گرفتن کودک:
کودکانی که تا یک یا دو سال از شیر مادر تغذیه می کنند، از شیر گرفتنشان نسبت به کودکانی که مدت زمان کمتری شیر می خورند سخت تر است.
شیر دادن پس از مدتی برای مادر و کودک به یک عادت تبدیل می شود و هر دو از نظر روحی به این فرایند وابسته می شوند و پس از اینکه مادر کودک را از شیر می گیرد امکان دارد علائم زیر در مادر یا کودک دیده شود:
حرارت بدن مادر بالا رفته و تب می کند.
سینه مادر داغ و متورم شده است.
بوی نامطلوبی از سینه مادر استشمام می شود.
مادر دچار استرس شده است.
کودک مقدار کمی پوشک خود را خیس می کند.
احساس مادر به کودک کم شده است.
زمان بندی خواب کودک تغییر کرده است.
در صورتی که با هر یک از علائم بالا مواجه شدید و احساس کردید که این علائم طولانی شده است حتما به پزشک مراجعه کرده و مشورت های لازم را انجام دهید.
